Globalny rynek edukacji ma osiągnąć wartość co najmniej 10 bilionów dolarów do 2030 r., ponieważ wzrost liczby ludności na rynkach rozwijających się napędza ogromną ekspansję, a technologia napędza bezprecedensowe przekwalifikowywanie się w gospodarkach rozwiniętych. W obecnej dekadzie ma się pojawić dodatkowe 350 milionów absolwentów szkół policealnych i prawie 800 milionów więcej absolwentów szkół średnich niż obecnie. Azja i Afryka są siłą napędową ekspansji. Aby dotrzymać kroku bezprecedensowym zmianom, jakie zachodzą w edukacji na całym świecie, świat potrzebuje rocznie średnio 1,5 miliona nauczycieli więcej, co daje w sumie prawie 100 milionów. Taka jest nasza przyszłość i teraźniejszość.

Holon IQ co roku publikuje wiele ciekawych badań i raportów, między innymi właśnie o tym, jak będzie wyglądała edukacja w kolejnych latach i dekadach. W popularnej publikacji poznajemy pięć możliwych scenariuszy, które mają zrealizować się już do 2030 roku. Przyjrzyjmy się zatem:

1. Bez większych zmian. W 2030 r. światowa gospodarka wykazuje stały wzrost, po okresie spowolnienia produktywności w poprzednich dziesięciu latach. Trendy demograficzne w gospodarkach rozwiniętych osłabiły podaż siły roboczej, jednak nowe grupy lepiej wykształconych pracowników z krajów rozwijających się weszły obecnie w wiek produkcyjny i przyczyniają się do poprawy produktywności i równości dochodów na świecie. Tradycyjne instytucje: szkoły i uczelnie, w dalszym ciągu wiodą prym na rynku edukacji i są cenione. Jednak potrzeby zmian i rozwoju wywierają na tych instytucjach ogromną presję, której nie są one w stanie sprostać. 
2. Większe znaczenie regionów. W 2030 r. gospodarki światowe stają się coraz bardziej zintegrowane na szczeblu regionalnym. Znaczące zmiany demograficzne między 2020 a 2030 r. w różny sposób wpłynęły na poszczególne kraje i regiony, przy czym kraje rozwinięte stanęły w obliczu starzejącej się siły roboczej i zmniejszającego się wzrostu gospodarczego, podczas gdy kraje rozwijające się, stanowiące większość ludności czynnej zawodowo na świecie w 2030 r., muszą umożliwić edukację i dostarczyć miejsca pracy dla ich rozrastających się populacji. Dla każdej grupy współpraca regionalna stanowi sposób na wspieranie wzrostu gospodarczego, osiąganie efektywności, łagodzenie niedostatecznej lub nadmiernej podaży kapitału ludzkiego, który stał się krytycznym zasobem strategicznym XXI wieku, przy jednoczesnym zachowaniu unikalnych tożsamości kulturowych i narodowych.
3. Globalni giganci rządzą. Globalizacja wzmacnia świat w 2030 r. poprzez integrację handlu międzynarodowego, technologii, inwestycji i kapitału ludzkiego. Umowy wielostronne i polityka wolnorynkowa usunęły bariery w handlu międzynarodowym, a stabilne otoczenie geopolityczne sprzyja globalnej konkurencji i wzrostowi. Dzięki technologii istnieje bezprecedensowy związek między populacjami oraz wymiana idei i wartości między kulturami. Aktywność polityczna wzniosła się na poziom globalny, ponieważ organizacje międzyrządowe odgrywają większą rolę w kształtowaniu prawa międzynarodowego, bezpieczeństwa i handlu.
4. Siła współpracy jeden-do-jednego. W 2030 r. globalna gospodarka peer-to-peer weszła do głównego nurtu i jest obecnie akceptowanym sposobem na życie, pracę, naukę i zarabianie. Oparta na spadających kosztach transakcji i wszechobecnej łączności wymiana towarów i usług oznacza brak pośrednictwa „instytucji” w większości branż. Reguły rządzące „starą gospodarką”, w której wydajność uzyskano dzięki standaryzacji i ekonomii skali, nie mają już zastosowania. Zaufanie konsumentów do głównych instytucji jest niskie, a zdecentralizowana sieć opiera się na niezawodności. To „przesunięcie władzy” z modeli scentralizowanych na rozproszone opiera się na technologii, która wspiera transakcje typu end-to-end oparte na zaufaniu i zmiany w roli obywateli, od konsumentów po producentów i twórców.
5. Czas robotów. Postęp i zastosowanie sztucznej inteligencji przyniosły znaczne korzyści ekonomiczne większości krajów na świecie do 2030 r. Ponieważ nakłady pracy spadły w rozwiniętych gospodarkach, znaczenie produktywności w napędzaniu ogólnego wzrostu ma obecnie kluczowe znaczenie. Kraje, w których brakuje umiejętności i siły roboczej, wdrożyły technologie sztucznej inteligencji w wielu branżach, automatyzując rutynowe zadania i uwalniając kapitał ludzki na potrzeby działań o większej wartości dodanej. Wynikający z tego wzrost wydajności siły roboczej opartej na sztucznej inteligencji oraz zwiększonego popytu konsumentów na produkty i usługi wspierane przez sztuczną inteligencję przyniósł światowej gospodarce biliony dolarów.

Scenariusze te pokazują jak szybko zmienia się świat wokół nas i jeśli teraz w naszym domu mieszka mały człowiek w wieku jednocyfrowym to tak naprawdę nie mamy pojęcia o tym, jak będzie wyglądała jej czy jego rzeczywistość za kilkanaście lat, gdy wejdzie na rynek pracy.

Ciekawym uzupełnieniem może być “mapa” pokazująca jak w danym scenariuszu rozłożą się towarzyszące im zjawiska: