Naturalna percepcja człowieka opiera się przede wszystkim na wykorzystaniu zmysłu wzroku. W przypadku obiektów o skomplikowanej strukturze proces poznawczy jest znacząco sprawniejszy w przypadku możliwości manipulowania obiektem, najlepiej w naturalny sposób (np. obracając go w dłoni). W obszarze medycyny odnosi się to zarówno do dydaktyki, jak i terapii (ocena stanu zdrowia pacjenta, planowanie interwencji chirurgicznych).

Celem projektu jest opracowanie systemu, który będzie wspomagać proces dydaktyczny/diagnostyczny poprzez interaktywną wizualizację wewnętrznych struktur anatomicznych na powierzchni nieprzezroczystego fantomu trzymanego w ręce przez obserwatora. Dzięki śledzeniu położenia fantomu oraz położenia głowy obserwatora możliwe jest wyświetlanie (odpowiednio przygotowanych) obrazów struktur wewnętrznych na powierzchni fantomu w taki sposób, że z punktu widzenia obserwatora wydają się one znajdować wewnątrz tego fantomu (dzięki wykorzystaniu zjawiska paralaksy ruchu).

Wykorzystywane fantomy będą częściami ciała, np. głowa, w których wizualizowane będą ich struktury wewnętrzne, np. mózg, naczynia krwionośne, kości czaszki, żuchwy, tkanki miękkie. Obracając fantom w rękach i obserwując go z dowolnego kierunku student ma możliwość naturalnego postrzegania trójwymiarowych struktur wewnętrznych, poznania ich budowy oraz wzajemnych relacji przestrzennych. W tym aspekcie, proponowany system ma nawet pewną przewagę nad uczestnictwem w sekcji, ponieważ w czasie zajęć w prosektorium preparowanie poszczególnych struktur wiąże się z rozcinaniem i rozsuwaniem innych, co nieuchronnie zaburza ich anatomiczne położenie względem siebie.

Zarządzanie wyświetlaniem poszczególnych struktur wewnętrznych odbywać się będzie ze stanowiska prezentera, możliwa jest też przeniesienie tej funkcjonalności na stanowisko studenta. W pierwszym okresie możliwa będzie wizualizacja jedynie statycznej geometrii struktur wewnętrznych. Docelowo planowane jest dodanie możliwości prezentacji animacji np. przepływów, przewodnictwa nerwowego, wydzielania hormonów.

Pomysł zakłada wykorzystanie modułu śledząco-projekcyjnego oraz uniwersalnych niedrogich fantomów mocowanych do modułowych uchwytów ze znacznikami.

W obszarze edukacji medycznej, będącym podstawowym obszarem zastosowań proponowanego systemu, głównymi pozatekstowymi źródłami wiedzy o kształcie i działaniu poszczególnych struktur i organów są:

• atlasy anatomiczne w wersji drukowanej,
• atlasy anatomiczne w wersji cyfrowej oferujące możliwość przeglądania obrazów modeli 3D na ekranie stacji graficznej/komputera osobistego/tabletu,
• filmy wideo,
• zajęcia prosektoryjne (zazwyczaj w roli obserwatora).

Metody te nie pozwalają na wykorzystanie naturalnego sposobu percepcji geometrii (kształtu) obiektów trójwymiarowych przez człowieka. Wyjątkiem jest nauka z wykorzystaniem zwłok, jednakże preparacja większości struktur wewnętrznych (możliwa do przeprowadzenia jednorazowo) wiąże się ze zmianą położenia (czy wręcz uszkodzeniem) innych, a sama natura obiektu utrudnia prezentację jego funkcji życiowych. Dodatkowo, podaż zwłok, które można wykorzystać do celów edukacyjnych w ostatnich dekadach jest zdecydowanie niższa niż zapotrzebowanie.

Proponowany system będzie wspomagać proces dydaktyczny poprzez interaktywną wizualizację wewnętrznych struktur anatomicznych na powierzchni nieprzezroczystego fantomu trzymanego swobodnie w ręce przez obserwatora (studenta). Dzięki śledzeniu położenia fantomu oraz położenia głowy obserwatora możliwe jest wyświetlanie (odpowiednio przygotowanych) obrazów struktur wewnętrznych na powierzchni fantomu w taki sposób, że z punktu widzenia obserwatora wydają się one znajdować wewnątrz tego fantomu (dzięki wykorzystaniu zjawiska paralaksy ruchu).

Główną szansą możliwą do wykorzystania przy korzystaniu z systemu jest edukacji jest możliwość ułatwienia studentowi dostrzeżenia, zrozumienia i zapamiętania skomplikowanych zależności przestrzennych pomiędzy strukturami znajdującymi się wewnątrz organu/części ciała reprezentowanego przez trzymany w rękach fantom. W najbardziej podstawowej wersji zakłada się wizualizację na fantomach statycznej geometrii wewnętrznych struktur anatomicznych. Wraz z rozwojem systemu planuje się rozszerzyć jego funkcjonalność o animacje czynności, przepływów, wizualizację patologii rzeczywistych przypadków klinicznych oraz sposobów ich terapii (także opracowanych/przeprowadzonych w jednostkach akademickich, które zakupiły system). W zakresie prezentacji planowane jest także wykorzystanie wizualizacji stereoskopowej (dwuocznej) z wykorzystaniem okularów 3D.